Η όραση θεωρείται ενεργός διεργασία κατά την οποία ο εγκέφαλος, στην αναζήτηση της γνώσης για τον οπτικό κόσμο, απορρίπτει, επιλέγει και, συγκρίνοντας τις επιλεγμένες πληροφορίες με τις αποθηκευμένες καταγραφές, δημιουργεί την οπτική εικόνα, μια διεργασία που παρουσιάζει αξιοσημείωτη ομοιότητα με αυτό που κάνει ένας καλλιτέχνης.
Η όραση είναι μια ουσιωδώς ενεργός αναζήτηση της σταθερότητας και του ουσιώδους.
Η απόκτηση της γνώσης του κόσμου είναι η κύρια λειτουργία του οπτικού εγκεφάλου.
Η οδός από τον αμφιβληστροειδή στον εγκέφαλο ονομάζεται οπτική οδός. Μεταβιβάζει τα οπτικά σήματα στο οπίσθιο τμήμα του εγκεφάλου, στον ινιακό λοβό, στην πληκτραία σχισμή, γνωστή ως πρωτοταγής οπτικός φλοιός, ή περιοχή V1.
Στη θεωρία της λειτουργικής εξειδίκευσης διατυπώνεται ότι, η επεξεργασία διαφορετικών ιδιοτήτων της οπτικής σκηνής (χρώμα,μορφή, κίνηση, βάθος) επιτελείται σε διαφορετικά τοπογραφικά τμήματα του οπτικού εγκεφάλου, δηλαδή ότι υπάρχουν διαφορετικά συστήματα επεξεργασίας για τις διαφορετικές ιδιότητες της όρασης. Ο εγκέφαλος επιπλέον επεξεργάζεται τις διαφορετικές ιδιότητες της οπτικής σκηνής ταυτόχρονα και παράλληλα. Κάθε περιοχή έχει πολλαπλές συνδέσεις με πολλές άλλες οπτικές περιοχές και οι πληροφορίες που επεξεργάζεται μεταβιβάζονται στις περιοχές αυτές.
Η περιοχή του φλοιού V5 είναι σημαντική για την οπτική αντίληψη της κίνησης. Υπάρχει άμεση οδός από τον αμφιβληστροειδή στην περιοχή V5, χωρίς να περάσει από την V1. Ενας ασθενής με κατεστραμμένη την V1, αλλά άθικτη την V5 μπορεί να βλέπει τις γρήγορες κινήσεις στο οπτικό του πεδίο.
.